سانتياگو در ۱۲ فوريه ۱۵۴۱، با نام «سانتياگو در محدوده جديد» توسط پدرو دو والديويا پايه‌گذاري شد. مراسم بنيانگذاري بر روي تپه هولين (كه بعدها دوباره تپه سانتا لوسيا نام گذاري شد) برگزار گرديد. والديويا مكان سانتياگو را به دليل اقليم معتدلش و اين كه به آساني مي‌شد از آن دفاع نمود، برگزيد- رودخانه ماپوچو به دو شاخه تقسيم شده كه بعدها در جريان پايين رود به هم مجدداً مي‌پيوندند و يك جزيره ايجاد مي‌كنند.
ديوار اولين ساختمان‌ها درشهر سانتياگو با كمك قبايل بومي هندي پيكانچه بالا رفتند. كرانه جنوبي رودخانه ماپوچو بعدها ته نشست نمود و به سمت تفرجگاه عمومي تغيير جهت داد كه تحت عنوان «آلمادا» مي‌باشد (هم اكنون «خيابان آلمادا برناردو اوگين آزاديخواه» است). اين شهر تا حدودي طي جنگ استقلال شيلي| نبرد استقلال (۱۸|۱۸۱۸–۱۸۱۰) در نبرد ماپيو كه در جنوب غرب اين شهر واقع شد، آسيب ديد. سانتياگو در سال ۱۸۱۸ پايتخت ناميده شد.
سانتياگو در ۱۲ فوريه ۱۵۴۱، با نام «سانتياگو در محدوده جديد» توسط پدرو دو والديويا پايه‌گذاري شد. مراسم بنيانگذاري بر روي تپه هولين (كه بعدها دوباره تپه سانتا لوسيا نام گذاري شد) برگزار گرديد. والديويا مكان سانتياگو را به دليل اقليم معتدلش و اين كه به آساني مي‌شد از آن دفاع نمود، برگزيد- رودخانه ماپوچو به دو شاخه تقسيم شده كه بعدها در جريان پايين رود به هم مجدداً مي‌پيوندند و يك جزيره ايجاد مي‌كنند.
ديوار اولين ساختمان‌ها درشهر سانتياگو با كمك قبايل بومي هندي پيكانچه بالا رفتند. كرانه جنوبي رودخانه ماپوچو بعدها ته نشست نمود و به سمت تفرجگاه عمومي تغيير جهت داد كه تحت عنوان «آلمادا» مي‌باشد (هم اكنون «خيابان آلمادا برناردو اوگين آزاديخواه» است). اين شهر تا حدودي طي جنگ استقلال شيلي| نبرد استقلال (۱۸|۱۸۱۸–۱۸۱۰) در نبرد ماپيو كه در جنوب غرب اين شهر واقع شد، آسيب ديد. سانتياگو در سال ۱۸۱۸ پايتخت ناميده شد.
مترو