سانتياگو داراي اقليم معتدل مديترانه‌اي است: تابستان‌هاي نسبتاً خشك (نوامبر تا مارس) با درجه حرارتي كه به ۳۵ درجه سلسيوس(۹۵درجه فارنهايت) در گرمترين روزها مي‌رسد؛ زمستان‌ها (ژوئن تا اوت) با حداكثر درجه حرارت روزانه ۱۵ درجه سلسيوس (۵۹درجه فارنهايت) بيشتر مرطوب بوده، و حداقل دماي آن به چند درجه بالاي نقطه انجماد (آب) مي‌رسد. بارش برف گهگاهي در مناطق مرتفع تر حومه شهر رخ مي‌دهد. ميانگين بارش سالانه آن ۳۳۸ ميلي‌متر است.
وارونگي گرمايي (يك پديده هواشناسي كه به وسيله آن يك لايه پايدار از هواي گرم هواي سرد نزديك به زمين را پايين نگه مي‌دارد) موجب سطوح بالايي از مه، دود و آلودگي هوا مي‌شود كه طي ماه‌هاي زمستان موجب پايبند شدن و تمركز در داخل شهر مي‌شود. در دهه ۱۹۹۰، آلودگي هوا حدود يك سوم بود اما پيشرفت كوچكي از سال ۲۰۰۰تاكنون داشته‌است.
سانتياگو داراي اقليم معتدل مديترانه‌اي است: تابستان‌هاي نسبتاً خشك (نوامبر تا مارس) با درجه حرارتي كه به ۳۵ درجه سلسيوس(۹۵درجه فارنهايت) در گرمترين روزها مي‌رسد؛ زمستان‌ها (ژوئن تا اوت) با حداكثر درجه حرارت روزانه ۱۵ درجه سلسيوس (۵۹درجه فارنهايت) بيشتر مرطوب بوده، و حداقل دماي آن به چند درجه بالاي نقطه انجماد (آب) مي‌رسد. بارش برف گهگاهي در مناطق مرتفع تر حومه شهر رخ مي‌دهد. ميانگين بارش سالانه آن ۳۳۸ ميلي‌متر است.
وارونگي گرمايي (يك پديده هواشناسي كه به وسيله آن يك لايه پايدار از هواي گرم هواي سرد نزديك به زمين را پايين نگه مي‌دارد) موجب سطوح بالايي از مه، دود و آلودگي هوا مي‌شود كه طي ماه‌هاي زمستان موجب پايبند شدن و تمركز در داخل شهر مي‌شود. در دهه ۱۹۹۰، آلودگي هوا حدود يك سوم بود اما پيشرفت كوچكي از سال ۲۰۰۰تاكنون داشته‌است.
مترو