سانتياگو

متروي سانتياگو در سال ۱۹۷۵ تأسيس شده و هم‌اكنون داراي ۵ خط و ۱۰۸ ايستگاه مي‌باشد.

سانتياگوي بزرگ (Greater Santiago) در ۳۷ شهرداري و با مساحتي بالغ بر ۶۴۱۴۰ هكتار در سال ۲۰۰۲ گسترش يافت. اكثر قسمتهاي شهر سانتياگو در داخل ايالت سانتياگو، شيلي| ايالتي با همان نام با برخي نواحي جانبي واقع است كه شامل ايالت تالاگانته| تالاگانته، ايالت ميپو| ميپو و كورديلرا| كورديلرا مي‌شوند. علي‌الخصوص، سانتياگو شهرهاي سن برناردو (ايالت ميپو) و پوئنته آلته (ايالت كورديلرا) را جهت تشكيل حومه‌هاي سانتياگو بزرگتر به هم ملحق مي‌سازد.

ايالت سانتياگو به ۳۲ شهرداري (در زبان اسپانيايي| اسپانيولي "comunas") تقسيم مي‌كند. هر شهرداري در شيلي به رياست يك شهردار «آلكالده» اداره مي‌شود كه توسط راي‌دهندگان هر چهار سال يكبار انتخاب مي‌شود. اعضاي شوراي شهرداري «كنسجالس» در همان انتخابات با رايي جداگانه انتخاب مي‌شوند.

۳۲ شهرداري عبارتند از:

سريلوس، كونچالي، سروناويا، الباسك، ايستگاه مركزي، هوچورابا، مستقل، لاسيترنا، لافلوريدا، كشاورزيف لاپينتانا، لارينا، لاس كندس، لوبارنچيا، لو اسپجو، لوپرادو، ماكول، (شهرداري) ميپو ميپو، نيونيوآ، پدرو آگوئيره سدرا، پنيالولين، پوداهوئل، پراويدنچيا، كوئيليكورا، كوئينتا نرمال، رنسا، ريكولتا، سن ژاكوئين، سن ميگوئل، سن راميون، مركز سانتياگو، و ويتاكورا.

هم اكنون مركز كاستانرا تحت ساخت و ساز قرار دارد و پروژه‌اي كلان در بخش اقتصادي سانتياگو محسوب مي‌شود. اين مركز شامل ۲۸۰۰۰۰ متر مربع مساحت بازار، يك برج به ارتفاع ۳۰۰ متر، دو برج اداري كه هريك ۱۷۰ متر ارتفاع دارند، و يك هتل بلند به ارتفاع ۱۰۵ متر مي‌باشد. زماني كه در سال ۲۰۱۰ تكميل شود، بلندترين ساختمان در آمريكاي جنوبي خواهد شد. نزديك مركز كاستانرا يك آسمانخراش ديگر ساخته مي‌شود، با نماي تيتانيوم، و اين ساختمان ۱۹۰ متر ارتفاع دارد. اگرچه اين دو پروژه از بزرگترين نمونه‌ها هستند، اما ساختمانهاي اداري متعدد ديگر و همچنين صدها ساختمان مسكوني بلند مرتبه، نيز در حال ساخت در سانتياگو هستند.

فرودگاه آرتورو مرينو بنيتز، فرودگاه كشوري و بين‌المللي سانتياگو است و از لحاظ كيفيت در منطقه در رده بالايي جاي دارد. قطارها توسط راه آهن ملي اداره مي‌شوند، شركت راه آهن دل استادو، كه سانتياگو را به بندر مونت در بخش حنوبي مركز كشور متصل نموده، و در شمال پايتخت با شهر ايكويكو ارتباط پيدا مي‌كند. تمام يك چنين قطارهايي از "ايستگاه مركزي " (" ايستگاه مركزي") وارد و خارج مي‌شوند. در واقع، شركتهاي خصوصي اتوبوسراني بين شهري، حمل و نقل عالي و ارزاني را از سانتياگو به هر نقطه از كشور فراهم مي‌سازند. همچنين بزرگراه‌هاي عوارضي جديد و متعدد بين شهري وجود دارند كه كه محدوده‌هاي شهر را به هم متصل مي‌كنند از جمله بزرگراه وسپوچيو (كه به صورت يك نيم دايره شهر را احاطه نموده)، روتا ۵ (كه شهر را در جهت شمال- جنوب قطع مي‌كند) و و كاستانرا نورته (كه از سمت شرق در لاس كندس به سمت غرب در پوداهوئل امتداد دارد).

سانتياگو مهمترين مركز صنعتي و اقتصادي شيلي است و ۴۵ درصد توليد ناخالص ملي را توليد مي‌كند. همچنين، سانتياگو شهري است كه در كنار بوينس آيرس و سائو پائولو، يكي از بزرگترين مراكز اقتصادي آمريكاي جنوبي محسوب مي‌شود. برخي از موسسات بين‌المللي همچون ECLAC (كميسيون اقتصادي آمريكاي لاتين و (حوزه) كارائيب)، داراي دفاتري در سانتياگو هستند. در سالهاي اخير، در اثر رشد و پايداري قوي اقتصاد شيلي، بسياري از شركت‌هاي چندمليتي سانتياگو را به عنوان مقرهاي خود در منطقه انتخاب نموده‌اند همچون:

HP، رويترز، جي.پي مورگان، اينتل، كوكا- كولا، يونيلور، نسل، كداك، بي.اچ.پي بيليتون، آي.بي.ام، موتورولا، مايكروسافت، شركت فورد فورد، ياهو!، و بسياري ديگر.

تراكم جمعيت شهري سانتياگو از ۹۸۲/۰ميليون در سال ۱۹۴۲ به ۸۲/۲ميليون در سال ۱۹۷۰و ۷۵/۴ ميليون در سال ۱۹۹۲ افزايش يافته‌است. بر طبق سرشماري سال۲۰۰۲، اين شهر جمعيتي حدود ۴۵/۵ ميليون نفر، معادل ۳۷٪ كل جمعيت كشور را تشكيل مي‌دهد و با داشتن ۴۳٪ كل جمعيت شهري، سانتياگو به يكي از بزرگترين شهرها در آمريكاي لاتين تبديل مي‌شود.

بيشتر جمعيت سانتياگو از نسل اروپايي سفيد هستند،[۱] كه در وهله نخست، اسپانيايي هستند، ولي پس از اسپانيايي‌ها شامل مهاجران متصدي دولتي، آلماني‌ها؛آلماني، سوئيسي، و انگليسي| بوده‌اند. سپس به دنبال آنها ايتاليايي‌ها، ايرلندي، و مهاجران كرووات قرار مي‌گيرند. ساكنان مركب دورگه اروپايي و آمريندياني بخش عمده‌اي از جمعيت را تشكيل مي‌دهند.

اين شهر در اثر رشد اقتصادي شديد و قابل مقايسه اش، بطور فزاينده‌اي از سوي كشورهاي ديگر در آمريكاي لاتين پذيراي مهاجرت است. بسياري از پرويي‌ها و نيز بوليويايي‌ها، آرژانتيني‌ها و اكوادوري‌ها در سانتياگو زندگي مي‌كنند.

جمعيت (سانتياگو بزرگتر): ۵٬۴۵۶٬۳۲۶
مساحت: ۶۴٬۱۴۰ هكتار
تراكم جمعيت ۱/۸۵ سكنه در هكتار

سانتياگو در ۱۲ فوريه ۱۵۴۱، با نام «سانتياگو در محدوده جديد» توسط پدرو دو والديويا پايه‌گذاري شد. مراسم بنيانگذاري بر روي تپه هولين (كه بعدها دوباره تپه سانتا لوسيا نام گذاري شد) برگزار گرديد. والديويا مكان سانتياگو را به دليل اقليم معتدلش و اين كه به آساني مي‌شد از آن دفاع نمود، برگزيد- رودخانه ماپوچو به دو شاخه تقسيم شده كه بعدها در جريان پايين رود به هم مجدداً مي‌پيوندند و يك جزيره ايجاد مي‌كنند.

ديوار اولين ساختمان‌ها درشهر سانتياگو با كمك قبايل بومي هندي پيكانچه بالا رفتند. كرانه جنوبي رودخانه ماپوچو بعدها ته نشست نمود و به سمت تفرجگاه عمومي تغيير جهت داد كه تحت عنوان «آلمادا» مي‌باشد (هم اكنون «خيابان آلمادا برناردو اوگين آزاديخواه» است). اين شهر تا حدودي طي جنگ استقلال شيلي| نبرد استقلال (۱۸|۱۸۱۸–۱۸۱۰) در نبرد ماپيو كه در جنوب غرب اين شهر واقع شد، آسيب ديد. سانتياگو در سال ۱۸۱۸ پايتخت ناميده شد.

سانتياگو داراي اقليم معتدل مديترانه‌اي است: تابستان‌هاي نسبتاً خشك (نوامبر تا مارس) با درجه حرارتي كه به ۳۵ درجه سلسيوس(۹۵درجه فارنهايت) در گرمترين روزها مي‌رسد؛ زمستان‌ها (ژوئن تا اوت) با حداكثر درجه حرارت روزانه ۱۵ درجه سلسيوس (۵۹درجه فارنهايت) بيشتر مرطوب بوده، و حداقل دماي آن به چند درجه بالاي نقطه انجماد (آب) مي‌رسد. بارش برف گهگاهي در مناطق مرتفع تر حومه شهر رخ مي‌دهد. ميانگين بارش سالانه آن ۳۳۸ ميلي‌متر است.

وارونگي گرمايي (يك پديده هواشناسي كه به وسيله آن يك لايه پايدار از هواي گرم هواي سرد نزديك به زمين را پايين نگه مي‌دارد) موجب سطوح بالايي از مه، دود و آلودگي هوا مي‌شود كه طي ماه‌هاي زمستان موجب پايبند شدن و تمركز در داخل شهر مي‌شود. در دهه ۱۹۹۰، آلودگي هوا حدود يك سوم بود اما پيشرفت كوچكي از سال ۲۰۰۰تاكنون داشته‌است.

سانتياگو پايتخت كشور شيلي در آمريكاي جنوبي است و جمعيتي در حدود پنج و نيم ميلون نفر دارد. (چيزي حدود يك سوم جمعيت كل شيلي)

سانتياگو بزرگترين شهر كشور شيلي است. اين شهر در ارتفاع ۱۷۰۰ پايي (۵۲۰ متري) از سطح دريا در دره مركزي كشور واقع شده، و از لحاظ اداري بخشي از ناحيه پايتختي سانتياگو است. با وجود پايتخت بودن سانتياگو، كنگره ملي شيلي| مراجع قانونگذاري در نزديكي ناحيه والپاراسو تشكيل مي‌شود.

دو دهه رشد اقتصادي سانتياگو را به يكي از پيچيده‌ترين نواحي پايتختي آمريكاي لاتين به همراه توسعه گسترده حومه، بازارهاي متعدد فروش، و معماري برجسته بلندمرتبه سازي تبديل كرده‌است. اين شهر همچنين به خاطر داشتن تماشايي‌ترين زيرساخت در آمريكاي جنوبي، همچون مترو سانتياگو و و يك «نوار ساحلي شمالي» جديد و درخشان به خود مي‌بالد، يك سيستم بزرگراهي كه از زير مركز شهر عبور كرده و محدوده‌هاي شرقي و غربي شهر را ظرف ۱۵ دقيقه به هم متصل مي‌كند. سانتياگو مقر بسياري از شركتهاي مهم و نيز از لحاظ منطقه‌اي يك مركز مهم اقتصادي است.